بسمه تعالی
تقدیم به همه جانبازان شهدا وایثارگران ایران
به نام خداون مردان جنگ دلیران چون شیرو ببرو پلنگ
به نام خداوند یاران دین زشک رسته مردان اهل یقین
به نام یلانه محمد نژاد که شد شورشان قبطه گردباد
علی صولتانی که در خون شدند به یک نعره از خویش ویرون شدند
به نام کسانی کنم ابتدا که درخاک از آنهاست جوش وصدا
به نام غیوران زهرا نسب زخود رستگان به حق منتسب
حسن مذهبان صبور آمده میه زهر نوشان آن میکده
خراب آشیان حسین آشنا به خون رنگی مشرقین آشنا
اگر دم فروبندم از ذکرشان رها نیستم یک دم از فکرشان
من و یاد یاران که سرباختند ولی برستم گردن افراختند
سحرگاه اعزام یادش بخیر و گردا گمنام یادش بخیر
لباسی که خاکی تر از خاک بود ولی چون دل عاشقان پاک بود
من و چفیه ای ساده و بی ریا رفیقان افتاده و بی ریا
الهی به مستان بربط شکن به مردان طوفانی خط شکن
الهی به گردان زید و کمیل دلیرانی چون رعد و طوفان وسیل
به آنان که بی پا و سر آمدند شهید از دیار خطر آمدند
به مفقود و جانباز و ایثارگر که شدتیرشان برعد وکارگر
بهمردان بر کنج معبر قسم به ولفجر و بیت والمقدس قسم
به خیبر که برکند مولا درش به راسی که صد پاره شد پیکرش
به دل تنگی کربلای چهار به یاران به متفن و بی مزار
به فتح المبین و به فتح الفتوح به طوفان به کشتی به دریا به نوح
به مرصاد و مردان مرگ آفرین منافق ستیزان تیر آتشین
به آنان که رسم شهادت به جان مرا در ولی خدا انسجار
من وجنگ یاران دیرینه ایم کمربسته ازهشت وادی خطر
سپرساخته سینه بر تیرها شنا کرده در شط خون و جگر
به کارون و الوند تا پل زدیم گذشتیم از خویش تا رزمگاه
در آن سوی دشمن کمین کرده بود عظیم و تهی همچو ابر سیاه
چو طوفان وزیدیم و برهم زدیم زخاروخسان خواب آرام را
خلیج ازتب و تابه ما موج زد نوشتیم با خون سرانجام را
بیاد آرقایق تیزرو شبنگاه بر خط دشمن زدند
به یک انتهار آخرین ضربه را به اسلام منحد دشمن زدند
خطر بود و شک بود و قواس ها سلاحی به جز عشق وایمان نبود
زنیزارها بی صدا رد شدیم صدایی به جز صوت قرآن نبود
مرا حضرت ساقی آواز داد که جنگ است باید مهیا شوی
زنی آنچنان برصف تیغ ها که ازکشتگان ره ما شوی
یکی غزه چون غزه های دگر هماهنگ اصحاب احمد شدم
سپاهی مقدس تر از بدربود که من دررکاب محمد شدم
